ยืมเพื่อนมาย่า

กลยุทธ์ในการบริหาร ใครใครก็ต้องการให้หน่วยงานหรือองค์กรที่ตนเป็นผู้นำพาเดินสู่ความเจริญก้าวหน้า ไม่เสมอไปสำหรับนักบริหารที่ทำได้ดังที่คิดดังที่หวัง ยิ่งนำพายิ่งกลับดิ่งลงเหว เป็นเพราะว่าความไม่นำพาของตน เชื่อมั่นตน หลงตน จึงเป็นหนทางที่ทำให้องค์กรทรุดลงทรุดลง เป็นผลว่านักบริหารมีหลักในการบริหารที่ดี(ในทางต่ำต่ำ)ตรงตามหลักพรหมวินาศสี่ อันประกอบด้วย หนึ่ง… หลงอำนาจ     สอง… ฉ้อราษฎร์บังหลวง     สาม… หลอกลวงลูกน้อง   และก็สี่…  ยกย่องคนเลว   รับรองได้ครับว่าวินาศอย่างเห็นเห็น ใครต้องการทำให้องค์กรตกต่ำนำไปใช้ได้น่ะครับไม่สงวนลิขสิทธิ์  และในปัจจุบันกระแสของอัตลักษณ์กำลังมาแรง แรงมากมาก หากผู้นำองค์กรไม่เข้าใจในอัตลักษณ์ขององค์กร พังครับพังแน่แน่ ขอบอกขอบอก ไม่รู้ไม่ว่าไม่เข้าใจไม่เป็นไร แต่ไอ้ที่เข้าใจผิดนี่ซิยิงเลวร้ายกว่าเข้าไปอีกน่ะครับ  ยกตัวอย่างผู้บริหารที่เป็นผู้นำองค์กรที่เข้าใจผิดผิดคิดว่าถูกอย่างเช่น อัตลักษณ์ของ ผู้บริหารองค์กรคนหนึ่งมีลักษณ์เด่นมาก น่าคบ น่าเชื่อถือ น่าเอาเป็นแบบอย่าง แต่ใครเอาก็เอาเถอะครับผมคนหนึ่งละไม่เอาด้วย ดูอย่างอัตลักษณ์ของผู้บริหารคนนี้คนที่มีอัตลักษณ์เป็นอย่างนี้น่ะครับ พอเข้ามาในหน่วยงาน หรือในองค์กรก็จะทำตัวซะเป็นแบบ  “รบหมา  ด่าครู ดูวงจร ต้อนไก่วัด ฉัดนักเรียน เวียนนักการเมือง”  ไงครับอัตลักษณ์ของเค้าน่าหยักแหยงดีมั๊ย ผมก็จะบอกว่า คบได้ ใครคบ คบ ต๊ะ แต่กูไม่คบ” (ไม่ได้หยาบคายน่ะครับขอใช้ภาษาพ่อขุนฯ นิสหนึ่ง)  ทวัตน์  ชูชนะกิจครับ เป็นอาหารว่างไว้ขบคิดน่ะครับ บ๊ายบาย….